Παρόμοιο περιστατικό έγινε σήμερα 4 Ιουνίου 2015 στο Hondos Center στη Γλυφάδα. Θύμα αυτή τη φορά γιατρός που υπέστη τα πάνδεινα ( 5 ώρες στο Α. Τ. Γλυφάδας) μόνο και μόνο γιατί ήταν αφηρημένη. Κάτι προβληματικό υπάρχει στη συμπεριφορά τους.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Μαριντίτας Αλαβάνου Ιούλιος 2014
28 ώρες έγκλειστη στα κρατητήρια της ασφάλειας, στο τμήμα της Ομονοίας, ή η παράνοια, σε όλο της το μεγαλείο.
Το story:
1. Το πρωί της Πέμπτης πήγα στο Hondo της Ομόνοιας να αγοράσω make up. Ηυπάλληλος της μάρκας που ήθελα, θα απουσίαζε εκείνη τη μέρα.
Οι κοπέλες από τους διπλανούς πάγκους δεν μπορούσαν να μου δώσουν πληροφορίες εάν το προϊόν είναι υποαλλεργικό. Επέλεξα δύο αποχρώσειςαπό τα ανοιγμένα και σχεδόν τελειωμένα, δοκιμαστικά δειγματάκια – αυτά που σε όλη την υφήλιο χαρίζονται σωρηδόν – , εξηγώ στη διερχόμενη υπάλληλο ότι δεν θέλω να τα δοκιμάσω εκεί επειδή φοβάμαι και τη ρωτώ ανμπορώ να τα πάρω να τα δει ο φαρμακοποιός μου. Εννοείται πως συμφώνησε επί τόπου.
2. Συνέχισα τα ψώνια μου, και μια ώρα μετά έβγαινα απ το κατάστημα ευχαριστημένη με τις αγορές μου. Ως εκεί η χαρά!
3. Με την έξοδό μου άρχισε να τσιροκοπάει η σειρήνα. Με γυρίζουν πίσω να τσεκάρουν τα ψώνια, όλα καλά. Πλήν όμως εγώ τσιροκόπαγα. Λέω: βρε παιδιά μπας είναι τα δειγματάκια; Ποια δειγματάκια; Αυτά! Πήρατε τα δειγματάκια;;; ούρλιαξε η υστερική φύλακας των συμφερόντων του Hondos
4. Ως εκεί ο διάλογος. Δεν μου επετράπη να αρθρώσω λέξη. Με τσακώνει ο σεκιουριτάς -δεν ξέρω αν είναι νόμιμο- και με χώνει σε μία γωνία του μαγαζιού. Εγώ. και για πολλές ώρες μετά, το έβλεπα όλο αυτό σα χαβαλέ!
Δεν ήξερα, δε ρώταγα;; Νόμιζα πως κάποιος υπεύθυνος του μαγαζιού θα έρθει να εξηγηθούμε, να ξεμπερδεύουμε.
5. Χα, χα!!!! Μισή ώρα μετά καταφθάνουν 4 (τέσσερις) άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ, με αντιβαλλιστικά γιλέκα και πλήρη εξοπλισμό, να συλλάβουν το Νταβέλη. Και πάλι γέλαγα, τους πείραζα κλπ. Ο εγκέφαλός μου αρνιότανε να δει την πραγματικότητα.
6. Με οδήγησαν στο τμήμα της Ομόνοιας
7. 3-4 ώρες περίμενα εκεί, παρέα με όλη την ομάδα ΔΙΑΣ – συμπαθέστατοι – με κακοποιούς, πρεζάκια, κορίτσια οίκων ανοχής κλπ, να δώσω κατάθεση. Ακόμα δεν έχω μπεί στον κόπο να τηλεφωνήσω στο δικηγόρο μου, το θεωρώ γελοίο.
8. Καταθέτω στον αξιωματικό υπηρεσίας, και ενημερώνομαι για τα κάτωθι: α. θα μείνω κρατούμενη τη νύχτα εκεί ή στη ΓΑΔΑ (έμεινα εκεί, στο γραφείο ανάκρισης), β. θα περάσω την επομένη αυτόφωρο, με αυτεπάγγελτη καταγγελία του Hondos, γ. ο Hondos έχει καταθέσει ότι ναι μεν πρόκειται για δειγματάκια του κόλου, όμως κοστίζουν 62 (εξήντα δύο)!!!!!!!!!!!! ευρώ. Για να ξέρετε, το κανονικό προϊόν, 5 φορές μεγαλύτερο του ΠΛΗΡΟΥΣ δείγματος, όχι του άδειου, πωλείται στο κατάστημα 31 ευρώ !!!!!
9. Εκεί αφυπνίζομαι. Καλώ δικηγόρο, ενεργοποιώ τις διαδικασίες, όλοι στο τμήμα ξέρουν και καταλαβαίνουν, όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
10. Μου παίρνουν δαχτυλικά αποτυπώματα, μου κάνουν σωματική έρευνα, μου κάνουν μεταγωγή συνοδεία 2 ασφαλιτών, στην Καβάλας -με δεκάδες χειροδέσμιους κακοποιούς- στο εγκληματολογικό γιά φωτογραφίες, και καταλήγω στις 5 το απόγευμα της επομένης στο αυτόφωρο στην Ευελπίδων, όπου αθωώνομαι ευθύς, από εισαγγελέα και πρόεδρο. Τη Δευτέρα καταθέτουμε τη μήνυσή μου προς το Hondo.
Οι σημειώσεις:
1. Η εμπειρία είναι μοναδική.
2. Η εικόνα μου, τουλάχιστον για το κομμάτι της ελληνικής αστυνομίας που γνώρισα από μέσα, στο χειρότερο υποθέτω τμήμα του λεκανοπεδίου, είναι σίγουρα διαφορετική από αυτήν που είχα πριν. Να τα λέμε κι αυτά. Οι αξιωματικοί υπηρεσίας κι οι βοηθοί τους – έζησα 4 βάρδιες – κι ο υποδιοικητής που τον γνώρισα αρκετά, είναι άτομα με σπουδές, όχι κολλημένα, και κυρίως συμπεριφέρονται ανθρώπινα και σε κάποιες περιπτώσεις με χιούμορ. Και δεν μιλάω για μένα που ευθύς εξ αρχής είχα φιλική αντιμετώπιση, λόγω αδικήματος – μιλάω για τους πάντες που πέρασαναπό κει, με βαριές, και πολύ βαριές κατηγορίες.
3. Η αθλιότητα των δομών, η έλλειψη πόρων γιά υλικά αγαθά, η ανεπαρκής στελέχωση σε ανθρώπινο δυναμικό, κι οι τραγικές συνθήκες κράτησης, είναι αποκαρδιωτικά.
4. Μετανάστες, πόρνες, πρεζόνια, πατείς με πατώ σε ένα κελί, έναν προθάλαμο και μία τουαλέτα. Τη νύχτα μεταφέρουν τις γυναίκες σε άλλα κρατητήρια.
5. Το συσσίτιο αρχίζει από την επομένη μέρα της προσαγωγής τους. Επειδή οι φίλοι κι οι συγγενείς μου που με επισκέφτηκαν κουβαλούσαν ο καθένας από 2 σακούλες τρόφιμα, μπόρεσα να τους προσφέρω φαγητό, κι έτσι να μειώσω μέσα μου, κάπως, την απέραντη φρίκη που βίωνα.
6. Αυτά ήθελα να μοιραστώ, βγάλτε δικά σας συμπεράσματα κυρίως για την υπάρχουσα νομοθεσία. Και πάνω απ όλα: Μποϋκόταρετε το HONDO!!! Μιλάμε για αλητεία από κάθε άποψη, με παράλληλη εκμετάλλευση και της νομοθεσίας και της αστυνομίας.
